Słuchowiska cieszyły się dawniej dużą popularnością. Do dzisiaj pozostało wielu miłośników tego rodzaju rozrywki, niestety, coraz trudniej jest im oddawać się swojej pasji – programy radiowe albo wycofały się z nadawania słuchowisk (np. Program III PR), albo nadają ich coraz mniej.

Strona ta jest przeznaczona dla tych, którzy z nostalgią wspominają dawne audycje radiowe – Teatrzyk Zielone Oko, Baśnie dla Bezsennych, Codziennie Powieść w Wydaniu Dźwiękowym. Tutaj mogą porozmawiać o swoim hobby, wymienić się opiniami. Mogą również zasięgnąć informacji, co pasjonaci zdołali nagrać z eteru i „złapać z nimi kontakt”.

Dla wszystkich którzy zdecydowaliby się pisać recenzje słuchowisk – nagrody.

Na świecie słuchowiska radiowe były najbardziej popularne w latach 30-tych i 40-tych XX wieku, kiedy to rozwój technologii umożliwił ich masowe odbieranie przez słuchaczy. W tamtym okresie słuchowiska były jednym z głównych źródeł rozrywki i informacji dla wielu ludzi, zwłaszcza tych mieszkających na wsiach lub w małych miasteczkach.

Słuchowiska były głównie emitowane w radiu i były jednym z ważnych źródeł rozrywki dla ówczesnych słuchaczy. Słuchowiska były również nagrywane na taśmach magnetofonowych i sprzedawane jako płyty lub kasety.

W latach 50-tych i 60-tych w USA i Europie Zachodniej popularność słuchowisk radiowych zaczęła spadać, ponieważ rozwój telewizji i filmu przyciągnął więcej widzów. Jednak, słuchowiska nadal pozostają ważnym medium dla radia, a niektóre z nich nadal są emitowane i słuchane przez wielu słuchaczy. Obecnie, dzięki rozwojowi technologii i dostępności internetu, słuchowiska są również dostępne w formie podcastów, co przyciąga nowych słuchaczy i pozwala na ich dystrybucję na skalę globalną.

Słuchowiska w Polsce miały szczególny charakter i odegrały istotną rolę w rozwoju kultury radiowej. W okresie PRL-u były jednym z najważniejszych sposobów na kontakt z literaturą, teatrem i sztuką, gdy dostęp do innych form rozrywki był ograniczony. Cieszyły się dużą popularnością dzięki swej różnorodności — od kryminałów, przez dramaty obyczajowe, aż po adaptacje literatury klasycznej i współczesnej. Klasyki takie jak „Teatrzyk Zielone Oko” czy „Codziennie Powieść w Wydaniu Dźwiękowym” miały swoje wierne grono słuchaczy, którzy z napięciem oczekiwali na kolejne odcinki ulubionych historii.

Nie sposób również pominąć słuchowisk o tematyce historycznej czy społeczno-politycznej, które w sposób subtelny i często aluzyjny komentowały aktualne wydarzenia. To w słuchowiskach radiowych wielu artystów mogło wyrażać swoje poglądy, a słuchacze znajdowali przestrzeń do refleksji i interpretacji tego, co działo się wokół nich.

Współczesny renesans słuchowisk w Polsce, choć w mniejszej skali, znajduje swoje miejsce w rosnącej popularności podcastów. Jednak dla wielu pasjonatów, magia klasycznego teatru radiowego pozostaje niezastąpiona. Dla nich to coś więcej niż tylko dźwiękowa opowieść – to prawdziwe przeżycie, które angażuje wyobraźnię w sposób, jakiego nie potrafią oddać inne media.

Obecnie istnieje kilka internetowych społeczności, gdzie miłośnicy słuchowisk dzielą się swoimi ulubionymi nagraniami, recenzjami oraz informacjami o rzadko dostępnych perełkach z archiwów radiowych. Odkrywanie zapomnianych słuchowisk to dla nich prawdziwa przyjemność, a każde znalezione nagranie traktują jak cenny skarb, którym chętnie dzielą się z innymi.

Dla twórców współczesnych słuchowisk internet i podcasty dały nowe możliwości. Dzięki łatwości produkcji i dystrybucji, młodzi twórcy mogą tworzyć niezależne projekty, które trafiają do szerokiego grona odbiorców na całym świecie. W ten sposób tradycja słuchowisk radiowych zyskuje nową formę i nowe życie, przenosząc się do cyfrowej rzeczywistości.