Reżyseria: Juliusz Owidzki
Adaptacja: Hanna Marzańska
Reżyseria: Juliusz Owidzki
Realizacja akustyczna: Andrzej Złomski
Oprawa muzyczna: Marian Szałkowski
Premiera: 29.05.1987 (odcinek 1) – 8.06.1987 (odcinek 5) o godz. 19.00 (czyli zwykłej porze nadawania cyklu Codziennie powieść w wydaniu dźwiękowym)
Czas trwania całości: 2:27 min. (pięć odcinków – każdy po około 28 minut)
Obsada:
Adam – Gustaw Holoubek
Visa – Barbara Bursztynowicz
Kario – Henryk Boukołowski
Ardo – Marek Bargiełowski
Masmo – Aleksander Bardini
Admus – Edmund Fetting
Admis – Krzysztof Gosztyła
Miszo – Marek Obertyn
Elsz – Witold Skaruch
arcykapłan – Jerzy Przybylski
żołnierz – Włodzimierz Rzeczycki
oraz Jerzy Rogowski i Marcin Sławiński
„Adam, jeden z nas” to adaptacja powieści science-fiction opowiadającej historię cywilizacji ziemskiej jako eksperymentu naukowego w wykonaniu kosmicznych sił demiurgicznych. Fabuła nawiązuje do wydarzeń opisanych w Nowym Testamencie i innych historycznych zdarzeń, a dla autora stanowi punkt wyjścia do rozmyślań nad rolą czasu i przypadku. Książka zawiera oryginalną kreację literacką i zapewnia czytelnikom intrygujące doświadczenie.
Konrad Fiałkowski, urodzony 29 grudnia 1939 roku w Lublinie, jest inżynierem elektronikiem (posiada tytuł naukowy profesora elektroniki) i pisarzem science-fiction.
Jako pisarz science-fiction debiutował w 1956 roku i był członkiem redakcji miesięcznika „Problemy”. Laureatem nagrody za opowiadanie „Prawo wyboru”. Jego utwory były publikowane w „Młodym Techniku” i „Nurcie”, a część z nich została wykorzystana jako słuchowiska radiowe. W latach 1963-1982 ukazały się trzy zbiory opowiadań: „Wróble Galaktyki”, „Poprzez piąty wymiar” i „Włókno Claperiusa”. Wszystkie utwory zostały zebrane w dwutomowym zbiorze „Kosmodrom”.
Twórczość autora „Kosmodromu” objawia się w dwóch następujących po sobie fazach. Pierwsza z nich, zawierająca prawie wszystkie opowiadania z lat 1956-1979, ukazuje zarówno sprawność warsztatu pisarskiego, jak i pewną rutynowość w modelowaniu typowych tematów science fiction. Wśród nich znajdują się interesujące i prekursorskie dzieła, takie jak sfilmowany „Biohazard” czy „Wróble Galaktyki”. Druga faza twórczości Fiałkowskiego oznacza wyraźny przełom w spojrzeniu na problematykę kreacji literackiej. W powieści „Homo divisus” narrator z XX wieku zostaje przeniesiony do przyszłości i staje się obiektem swoistych eksperymentów medycznych. Ciekawą częścią utworu jest obserwacja poczynań bohatera, który stara się rozpoznać prawa rządzące nową, nieznana rzeczywistością.