Archiwum kategorii: Powieść w Teatrze Wyobraźni

Powieść w Teatrze Wyobraźni

Alberto Moravia „1934”

Reżyseria: Waldemar Modestowicz

Adaptacja: Ewa Stocka-Kalinowska

Opracowanie muzyczne: Małgorzata Małaszko

Premiera: 10 czerwca 1995

Kolejne emisje: 29 sierpnia 2008, godz. 18:00

Obsada

Lucio – Jarosław Gajewski

Beate/Trude – Ewa Gawryluk

Sonia – Joanna Jędryka

Shapiro – Michał Pawlicki

Galamini – Jan Matyjaszkiewicz

Alois – Marek Barbasiewicz

Paula – Grażyna Barszczewska

Dorożkarz – Jacek Jarosz

Kelner – Cezary Nowak

Fabuła powieści, na podstawie której powstał spektakl

Alberto Moravia, jeden z najważniejszych włoskich pisarzy XX wieku, zasłynął z umiejętnego łączenia psychologicznej introspekcji z analizą społeczną. W swojej powieści „1934”, po raz kolejny udowadnia, jak znakomitym obserwatorem jest, ukazując czytelnikowi wpływ politycznego kontekstu na życie zwykłych ludzi.

„1934” to opowieść o Luciano, intelektualiście, który w czasach rosnącego faszyzmu w Europie, znajduje się na wygnaniu na wyspie Ponza. Tam spotyka młodą nauczycielkę, której próbuje uświadomić zagrożenia, jakie niesie ze sobą nowy porządek polityczny. Historia ta ma również swoje zawirowania miłosne, które wplecione są w polityczne tło tamtych czasów.

Moravia z niezwykłą precyzją oddaje klimat epoki, w której narasta niepewność, strach i rozbicie moralne społeczeństwa. Jego styl jest klarowny i precyzyjny, a jednocześnie pełen emocji, co pozwala czytelnikowi poczuć atmosferę tamtych lat. Narracja jest prowadzona z perspektywy głównego bohatera, co daje nam możliwość dogłębnego zrozumienia jego myśli, lęków i motywacji.

Postacie Moravii są pełne sprzeczności i prawdziwe, co sprawia, że czytelnik może się z nimi utożsamić. Luciano, mężczyzna walczący z własnymi demonami, równocześnie próbujący uświadomić innym niebezpieczeństwa faszyzmu, to postać skomplikowana i interesująca. Jego relacje z innymi mieszkańcami wyspy, zwłaszcza z tajemniczą nauczycielką, dodają fabule głębi i dramatyzmu.

„1934” to również książka o miłości, stracie i wyborach, które trzeba podjąć w życiu. Moravia niejednokrotnie stawia swoich bohaterów przed trudnymi dylematami moralnymi i emocjonalnymi, co sprawia, że czytelnik zastanawia się nad własnymi wartościami i postawą wobec świata. Miłość w tym kontekście ukazana jest jako siła napędowa, ale także jako źródło cierpienia.

Jednym z głównych tematów powieści jest wpływ polityki na życie codzienne ludzi, a także konsekwencje wyborów, które podejmują. Moravia ukazuje, jak faszyzm wpływa na jednostkę i społeczeństwo jako całość, prowokując czytelnika do refleksji na temat jego własnej roli i odpowiedzialności wobec tego, co dzieje się w świecie.

Mimo że akcja „1934” rozgrywa się na tle lat trzydziestych XX wieku, poruszone problemy są wciąż aktualne. Powieść daje nam możliwość zrozumienia, jak ważne jest zachowanie czujności i odpowiedzialności wobec zagrożeń politycznych, jakie mogą niszczyć życie ludzi na różnych płaszczyznach.

Podsumowując, „1934” to poruszająca powieść, która łączy w sobie elementy psychologiczne, polityczne i miłosne, tworząc niezapomniane literackie doświadczenie. Mistrzowski styl Moravii sprawia, że książka jest nie tylko przyjemna w czytaniu, ale także prowokuje do refleksji na temat ważnych kwestii społecznych i moralnych.

Choć niektórzy czytelnicy mogą uważać, że fabuła jest miejscami zbyt wolna, warto pamiętać, że opowieść nie skupia się jedynie na wartkiej akcji, ale przede wszystkim na psychologicznych i emocjonalnych aspektach życia bohaterów oraz na analizie ówczesnego społeczeństwa.

Ostatecznie, „1934” to lektura obowiązkowa dla miłośników literatury włoskiej, jak również dla tych, którzy chcą zgłębić tematykę rosnącego faszyzmu w Europie i jego wpływ na życie zwykłych ludzi. Dzięki swojej uniwersalności i głębi przekazu, książka ta pozostaje aktualna i wartościowa także dzisiaj, będąc znakomitym źródłem inspiracji dla refleksji na temat naszej wspólnej historii oraz wyzwań, przed którymi stoi współczesne społeczeństwo.

„1934” Alberto Moravii to powieść nie tylko dla miłośników literatury, ale także dla każdego, kto chce zrozumieć, jak przeszłość wpływa na teraźniejszość i jak ważne jest pamiętanie o lekcjach, które niesie historia. Wzruszająca, refleksyjna i prowokująca, ta książka z pewnością pozostanie w pamięci czytelników na długo po przewróceniu ostatniej strony.

Niektóre fragmenty powieści mogą być trudniejsze do przyswojenia przez czytelników, którzy oczekują szybkiego tempa i skupiają się na akcji. Mimo to, warto poświęcić czas na tę książkę, by docenić jej głębię, mistrzowski styl pisarski i aktualność poruszanych problemów.

5/5 - (3 votes)

Vladimirs Kaijaks „Trzy opowieści o miłości”

Jest to historia miłości widziana w perspektywie natury, zmagania się z niemocą i koniecznością, ujęta w symboliczne obrazy podobne do słyszanego w lesie echa. Pełna niezwykłej atmosfery, tajemnicza, niepokojąca.

Vladimir Kaijaks przedstawił opowieść o miłości dwojga ludzi – Marietty i Indryka. W ich intymny świat wkracza trzecia osoba – Ans: obcy drwal, kierownik robót leśnych, w którym delikatna, pełna współczucia dla zwierząt Marietta stopniowo się zakochuje. Indryk to człowiek pozbawiony złudzeń, twardy („w naturze nie ma litości”), protekcjonalnie traktujący swoją – nieco naiwną, jak twierdzi – ukochaną. Paradoksalnie zostanie ofiarą własnych sądów; Marietta zakocha się w Ansie, odrzucając uczucia dawnego ukochanego.

Wydaje się, że niemoc jakiej doświadcza Indryk podcza próby zabicia tytułowego kruka przez jest symbolem walki z Ansem. Jest także metaforą sytuacji, w której się znalazł Indryk: z jednej strony chce zabić kruka (Ansa), by znowu być z ukochaną, z drugiej ludzi – traci tym samym szanse na odzyskanie miłości Marietty.

Przekład Wiesławy Karaczewskiej,
adaptacja Iwony Malinowskiej,
reżyseria Henryka Rozena.

Obsada: Piotr Fronczewski, Joanna Pacuła, Hanna Skarżanka, Mariusz Dmochowski, Waldemar Walisiak i inni.

(opracowanie Polskiego Radia)

5/5 - (4 votes)

Mario Vargas Llosa „Rozmowa w katedrze”

Przekład Zofii Wasitowej.

Adaptacja Bożeny Markowskiej.

Reżyseria Janusza Kukuły.

Obsada: Krzysztof Gosztyła, Zdzisław Tobiasz, Mirosława Dubrawska, Piotr Bajor i inni.

Adaptacja powieści wybitnego peruwiańskiego pisarza Mario Vargasa Llosy. Ta wielopłaszczyznowa i wielowątkowa powieść z sensacyjną intrygą daje obraz społeczeństwa peruwiańskiego i ukazuje mechanizmy władzy dyktatorskiej państwa latynoskiego. Ma jednak odniesienia nie tylko do krajów Ameryki Łacińskiej lecz i do innych systemów totalitarnych.

„Rozmowa w katedrze” Mario Vargasa Llosy to powieść, która opowiada historię Peru lat 30-tych XX wieku. Główny bohater, Santiago Zavala, jest młodym, ambitnym pisarzem, który przyjeżdża do Limy, by rozpocząć karierę literacką. W mieście poznaje różnego rodzaju ludzi, od bogatych elit po biednych robotników, i zaczyna zdawać sobie sprawę z niesprawiedliwości i przemocy, które panują w kraju.

Llosa opowiada historię z perspektywy Santiago, który staje się świadkiem różnych wydarzeń politycznych i społecznych, takich jak rewolucyjne ruchy, przemoc i korupcja. Llosa skupia się na tematach politycznych i społecznych, takich jak walka klas, niesprawiedliwość i brak równości.

Styl pisania Llosy jest bardzo realistyczny, a jego opowieść jest pełna szczegółów i opisów, które pozwalają czytelnikowi na wyobrażenie sobie krajobrazów i sytuacji. Llosa używa także metafor i symboli, które pozwalają na głębsze zrozumienie jego przesłania.

„Rozmowa w katedrze” to powieść, która opowiada o peruwiańskiej rzeczywistości lat 30-tych XX wieku, skupiając się na tematach politycznych i społecznych. Llosa tworzy realistyczny obraz kraju, przepełniony niesprawiedliwością i przemocą, a jego opowieść jest pełna szczegółów i metafor, które pozwalają na głębsze zrozumienie przesłania. Jest to powieść, która z pewnością zainteresuje czytelników, którzy interesują się polityką i historią oraz tych, którzy lubią realistyczne opowieści.

5/5 - (5 votes)

Bohumil Hrabal „Postrzyżyny”

Przekład Andrzeja Czcibora Piotrowskiego.

Adaptacja Hanny Bielawskiej.

Reżyseria Wojciecha Markiewicza.

Adaptacja radiowa z roku 2000.

Wystąpili:

jako Maria – Danuta Stenka,

jako Bohumil Hrabal (Bogusz) – Marian Opania,

jako Francin – Krzysztof Kowalewski,

jako Doktor Gruntorad – Zdzisław Wardejn,

jako Pepin Jerzy Bończak,

jako Pan de Giorgi – Janusz Kłosiński,

jako Bodzio Czerwinka – Łukasz Lewandowski.

Słuchowisko według opowiadania Bohumila Hrabala z roku 1974, które jest częścią trylogii Miasteczko nad rzeką – jej pozostałe części to Taka piękna żałoba i Skarby świata całego.

Opowieść jest humorystyczno-nostalgicznym spojrzeniem na świat, w którym pisarz się wychował – w małym miasteczku, w którym mieszkańcy uwielbiają świniobicia i robić wszystko po swojemu…

„Postrzyżyny” Bohumila Hrabala to powieść, która opowiada historię chłopca z Czech, który przeżywa swoje pierwsze zetknięcie z dorosłością podczas swoich postrzyżyn. Jest to opowieść o dorastaniu, pierwszej miłości, a także o relacjach między rodzicami a dziećmi.

Hrabal opisuje przygody chłopca z humorem i lekkością, jednocześnie pokazując jego wewnętrzne rozterki i problemy, które pojawiają się podczas przejścia z dzieciństwa do dorosłości. Opowieść ta jest pełna ciepła i radości, ale również smutku i tęsknoty.

Hrabal pisze z wielkim zrozumieniem dla swoich bohaterów, a jego opisy są pełne życia i barw. Jego styl jest lekki, a jego opowieść jest pełna humoru i ironii.

Podsumowując, „Postrzyżyny” Bohumila Hrabala to powieść, która opowiada o dorastaniu i pierwszych miłościach. Hrabal pisze z humorem i lekkością, przedstawiając problemy i rozterki, jakie pojawiają się podczas przejścia z dzieciństwa do dorosłości. Jest to dzieło, które z pewnością zapadnie w pamięci każdego czytelnika.

5/5 - (4 votes)