Archiwum kategorii: Codziennie powieść w wydaniu dźwiękowym

Trójkowy wakacyjny cykl Codziennie powieść w wydaniu dźwiękowym

Konrad Fijałkowski „Adam, jeden z nas” 

Reżyseria: Juliusz Owidzki

Adaptacja: Hanna Marzańska

Reżyseria: Juliusz Owidzki

Realizacja akustyczna: Andrzej Złomski

Oprawa muzyczna: Marian Szałkowski

Premiera: 29.05.1987 (odcinek 1) – 8.06.1987 (odcinek 5) o godz. 19.00 (czyli zwykłej porze nadawania cyklu Codziennie powieść w wydaniu dźwiękowym)

Czas trwania całości: 2:27 min. (pięć odcinków – każdy po około 28 minut)

Obsada:

Adam – Gustaw Holoubek

Visa – Barbara Bursztynowicz

Kario – Henryk Boukołowski

Ardo – Marek Bargiełowski

Masmo – Aleksander Bardini

Admus – Edmund Fetting

Admis – Krzysztof Gosztyła

Miszo – Marek Obertyn

Elsz – Witold Skaruch

arcykapłan – Jerzy Przybylski

żołnierz – Włodzimierz Rzeczycki

oraz Jerzy Rogowski i Marcin Sławiński

„Adam, jeden z nas” to adaptacja powieści science-fiction opowiadającej historię cywilizacji ziemskiej jako eksperymentu naukowego w wykonaniu kosmicznych sił demiurgicznych. Fabuła nawiązuje do wydarzeń opisanych w Nowym Testamencie i innych historycznych zdarzeń, a dla autora stanowi punkt wyjścia do rozmyślań nad rolą czasu i przypadku. Książka zawiera oryginalną kreację literacką i zapewnia czytelnikom intrygujące doświadczenie.

Konrad Fiałkowski, urodzony 29 grudnia 1939 roku w Lublinie, jest inżynierem elektronikiem (posiada tytuł naukowy profesora elektroniki) i pisarzem science-fiction.

Jako pisarz science-fiction debiutował w 1956 roku i był członkiem redakcji miesięcznika „Problemy”. Laureatem nagrody za opowiadanie „Prawo wyboru”. Jego utwory były publikowane w „Młodym Techniku” i „Nurcie”, a część z nich została wykorzystana jako słuchowiska radiowe. W latach 1963-1982 ukazały się trzy zbiory opowiadań: „Wróble Galaktyki”, „Poprzez piąty wymiar” i „Włókno Claperiusa”. Wszystkie utwory zostały zebrane w dwutomowym zbiorze „Kosmodrom”.

Twórczość autora „Kosmodromu” objawia się w dwóch następujących po sobie fazach. Pierwsza z nich, zawierająca prawie wszystkie opowiadania z lat 1956-1979, ukazuje zarówno sprawność warsztatu pisarskiego, jak i pewną rutynowość w modelowaniu typowych tematów science fiction. Wśród nich znajdują się interesujące i prekursorskie dzieła, takie jak sfilmowany „Biohazard” czy „Wróble Galaktyki”. Druga faza twórczości Fiałkowskiego oznacza wyraźny przełom w spojrzeniu na problematykę kreacji literackiej. W powieści „Homo divisus” narrator z XX wieku zostaje przeniesiony do przyszłości i staje się obiektem swoistych eksperymentów medycznych. Ciekawą częścią utworu jest obserwacja poczynań bohatera, który stara się rozpoznać prawa rządzące nową, nieznana rzeczywistością.

5/5 - (2 votes)

John Fowles „Mag”

Data premiery: 19 września 1990

Przekład: Ewa Fiszer

Adaptacja: Maciej Hen

Reżyseria: Sławomir Pietrzykowski

Realizacja akustyczna: Ewa Szałkowska

Opracowanie muzyczne: Barbara Dzięgielewska

Emisja: od 31 sierpnia 1990 (odcinek 1) do 5 października 1990 (odcinek 16)

Obsada:

Lily-Julie – Grażyna Barszczewska

Nicholas Urfe – Mirosław Konarowski

June – Magdalena Zawadzka

„Mag” to pierwsza powieść Johna Fowlesa, która po sukcesie jego wcześniejszej książki „Kolekcjoner” została wydana jako druga. Opowiada ona historię młodego nauczyciela, Nicholasa Urfe, który podczas kryzysu tożsamości przybywa jako nauczyciel angielskiego na grecką wyspę, gdzie spotyka go seria niecodziennych zdarzeń. Książka oparta jest na doświadczeniach autora, który przebywał jako nauczyciel języka angielskiego na greckiej wyspie Spetsai.

Początkowo Nicholas uczy w Anglii, jednak po roku postanawia wyjechać z kraju i uczyć gdzieś poza jego granicami. Podczas pobytu w Londynie spotyka Australijkę Alison, w której zakochuje się z wzajemnością, jednak egoistycznie postanawia rozstać się z dziewczyną, by móc wyjechać. W momencie przybycia na wyspę, Nicholas przeżywa załamanie nerwowe i kryzys tożsamości.

Prawdziwe przełomowe wydarzenie w powieści następuje, kiedy Nicholas spotyka Maurice’a Conchisa, odludka samotnie zamieszkującego połowę wyspy, posądzanego o kolaborację z nazistami podczas wojny. Conchis okazuje się być interesującym i zagadkowym towarzyszem, który ukrywa przed Nicholasem wiele rzeczy. Nicholas zaczyna uczestniczyć w psychologicznej grze, którą Conchis dla niego przygotował i całkowicie poddaje się roli, jaką odgrywa.

„Mag” zyskał dużą popularność dzięki nowej fali zainteresowania psychoanalizą oraz mistyką. Książka ta jest uważana za jedno z największych literackich osiągnięć Johna Fowlesa.

5/5 - (3 votes)

Stanisław Lem „Solaris”

Reżyseria: Józef Grotowski

Adaptacja: Józef Grotowski

Realizacja akustyczna: Jerzy Atamańczuk

Opracowanie muzyczne: Barbara Królikowska

Premiera: 18.09.1975 (odcinek 1) – 29.09.1975 (odcinek 6)

Obsada: Zygmunt Józefczak (narrator), Marek Walczewski (Kris Kelvin), Barbara Barska (Evin), Jerzy Nowak (Snaut), Leszek Herdegen (Sartorius), Edward Dobrzański (Cartucci), Eugeniusz Fulde (Shannahan), Bolesław Smela (Gibarian), Jerzy Sopoćko (Timolis), Jerzy Trela (pilot Berton), Tytus Wilski (Messenger), Tadeusz Włudarski (kierownik ekipy ratowniczej), Janusz Sykutera (głos stacji Solaris)

Stanisław Lem (urodzony w 1921 roku) najwybitniejszy przedstawiciel polskiej science-fiction, zyskał rozgłos międzynarodowy jako eseista-futurolog.

„Solaris” (1961) to jedna z najważniejszych powieści nurtu. Główny jej problem dotyczy możliwości porozumienia różnych światów oraz granic ludzkiego poznania. Na planecie Solaris ląduje ekspedycja z Ziemi. Ludzie stają w obliczu zagadkowego bytu, jakim jest solaryjski ocean – galareta z plazmy, która okazuje się tworem myślącym.

Adaptacja powieści zrealizowana w Teatrze Polskiego Radia podzielona była na sześć dwudziestokilkuminutowych odcinków.

„Solaris” Stanisława Lema to powieść science fiction, która skupia się na badaniach naukowych na odległej planecie o nazwie Solaris. Głównym bohaterem jest psycholog Kris Kelvin, który przybywa na planetę, aby zbadać dziwne zjawiska związane z oceanem, który pokrywa całą powierzchnię planety.

Lem opisuje niezwykłą planetę Solaris i jej tajemniczy ocean z wielką precyzją i dokładnością, tworząc niezwykły świat pełen niezbadanych tajemnic. Jego opisy są pełne szczegółów i naukowych faktów, dzięki czemu czytelnik ma poczucie, że jest częścią tego świata.

Powieść ta jest także głęboko filozoficzna i metafizyczna. Lem skupia się na problemach natury ludzkiej, takich jak miłość, śmierć, wiedza i istnienie. Jego bohaterowie muszą zmierzyć się z trudnymi pytaniami dotyczącymi ludzkiej natury i sensu istnienia.

Styl Lema jest surowy i intelektualny, co pozwala czytelnikowi na głębokie zanurzenie się w historię i refleksję nad jej przesłaniem.

Podsumowując, „Solaris” Stanisława Lema to powieść science fiction, która skupia się na badaniach naukowych na odległej planecie. Lem tworzy niezwykły świat pełen niezbadanych tajemnic, a jego opowieść jest głęboko filozoficzna i metafizyczna. Jest to dzieło, które z pewnością zapadnie w pamięci każdego miłośnika gatunku science fiction oraz tych, którzy interesują się filozofią i metafizyką.

5/5 - (8 votes)