Stanisław Lem (urodzony w 1921 roku) najwybitniejszy przedstawiciel polskiej science-fiction, zyskał rozgłos międzynarodowy jako eseista-futurolog.
„Solaris” (1961) to jedna z najważniejszych powieści nurtu. Główny jej problem dotyczy możliwości porozumienia różnych światów oraz granic ludzkiego poznania. Na planecie Solaris ląduje ekspedycja z Ziemi. Ludzie stają w obliczu zagadkowego bytu, jakim jest solaryjski ocean – galareta z plazmy, która okazuje się tworem myślącym.
Adaptacja powieści zrealizowana w Teatrze Polskiego Radia podzielona była na sześć dwudziestokilkuminutowych odcinków.
„Solaris” Stanisława Lema to powieść science fiction, która skupia się na badaniach naukowych na odległej planecie o nazwie Solaris. Głównym bohaterem jest psycholog Kris Kelvin, który przybywa na planetę, aby zbadać dziwne zjawiska związane z oceanem, który pokrywa całą powierzchnię planety.
Lem opisuje niezwykłą planetę Solaris i jej tajemniczy ocean z wielką precyzją i dokładnością, tworząc niezwykły świat pełen niezbadanych tajemnic. Jego opisy są pełne szczegółów i naukowych faktów, dzięki czemu czytelnik ma poczucie, że jest częścią tego świata.
Powieść ta jest także głęboko filozoficzna i metafizyczna. Lem skupia się na problemach natury ludzkiej, takich jak miłość, śmierć, wiedza i istnienie. Jego bohaterowie muszą zmierzyć się z trudnymi pytaniami dotyczącymi ludzkiej natury i sensu istnienia.
Styl Lema jest surowy i intelektualny, co pozwala czytelnikowi na głębokie zanurzenie się w historię i refleksję nad jej przesłaniem.
Podsumowując, „Solaris” Stanisława Lema to powieść science fiction, która skupia się na badaniach naukowych na odległej planecie. Lem tworzy niezwykły świat pełen niezbadanych tajemnic, a jego opowieść jest głęboko filozoficzna i metafizyczna. Jest to dzieło, które z pewnością zapadnie w pamięci każdego miłośnika gatunku science fiction oraz tych, którzy interesują się filozofią i metafizyką.